Is jouw (ex)partner, kind of andere naaste verslaafd of in herstel van een verslaving? Ontkent een naaste verslaafd te zijn, maar ondervind jij hinder van zijn/haar (verslavings)gedrag? Merk je dat de zorg over het verslavingsgedrag van een naaste je vaak bezighoudt? Merk je dat het steeds meer moeite kost om de teugels in handen te houden? Of zoek je begeleiding bij het omgaan met een naaste in (herstel van) verslaving? Neem dan contact op voor een afspraak: Contact en gegevens

Mogelijk ben je op zoek naar een geschikte behandeling voor je naaste, of een manier om hem/haar bij te staan. Logisch gezien de zorg en aandacht die vermoedelijk al langere tijd uitgaat naar zijn/haar probleem of gedrag, misschien zelfs onbewust. 

In relatie zijn met iemand die een verslavingsprobleem heeft is zeer intensief, emotioneel en vaak traumatisch. Verslaving wordt ook wel 'een familieziekte' genoemd omdat niet alleen de verslaafde zelf lijdt onder de gevolgen van de verslaving, maar de mensen om hem/haar heen ook.

Of jouw naaste nu wel of niet wil herstellen van zijn verslaving; een pas op de plaats voor jou is van (levens)belang. Zelfzorg is prioriteit, om te voorkomen dat niet alleen de verslaafde maar ook jij blijvend last heeft van de destructieve gevolgen van deze ziekte. Of als dat al gebeurd is, je balans te herstellen en de afgelopen periode te verwerken. 

'Dat is de omgekeerde wereld, ik heb toch zeker geen probleem', zullen sommigen denken. Of: 'Nee, ik kan nu echt geen pas op de plaats doen, dan stort alles in'. Of een andere reden waarom behandeling voor jou niet gepast is. Heel logisch dat je dat denkt, maar helaas houd ook jij daarmee waarschijnlijk het probleem in stand, ondanks alle goede intenties. Nu voelt het mogelijk als een keuze tussen twee kwaden, zorg je voor jezelf en verlies je de ander of zorg je voor de ander, maar verlies je daarmee eigenlijk jezelf? Het is mogelijk zowel voor je zelf te zorgen als voor de ander, maar dan wel in die volgorde. Zoals de instructie voor noodsituaties in het vliegtuig luidt: redt eerst jezelf met een zuurstofmasker en help dan pas je kinderen.

Behandeling zal zich richten op jouw veiligheid, zelfzorg, psycho-educatie, verwerking van traumatische gebeurtenissen (dit kan ook een opeenstapeling van gebeurtenissen zijn), overtuigingen over jezelf (met gevolgen voor je eigenwaarde) en emoties zoals schaamte, schuldgevoel, boosheid, angst en verdriet. Uiteraard zal er ook aandacht besteed worden hoe jij je in relatie tot je naaste wil en kan verhouden, met zelfzorg en zorg voor de ander.

Mogelijk herken jij je ook in Co-dependency of een relatieverslaving. Daarover lees je meer bij: Liefdesverslaving / Co-dependency

 

---

Loslaten is machteloosheid toegeven,

wat betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven,
Ik kan alleen mezelf veranderen.

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.

Loslaten is niet het oplossen, maar steunen.

Loslaten is niet oordelen,
Maar de ander toe staan zichzelf te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
Maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet anderen beschermen,
Het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen,
Maar accepteren.

Loslaten is niet treiteren, schelden of ruziën,

maar mijn eigen tekortkomingen te zoeken en te corrigeren

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
Maar elke dag nemen zoals die komt en die te koesteren.

Loslaten is niet andere bekritiseren of reguleren,
Maar te worden wat ik droom te zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
Maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.

- Nelson Mandela -

Le coeur a ses raisons que la raison ne connaît pas.

('Het hart heeft zijn redenen die de rede niet kent')

- Blaise Pascal -

 

Heb jij het idee dat je codependent bent of relatieverslaafd?

Cijfer jij jezelf vaak weg in contact met anderen? Kun jij je goed aanpassen aan je omgeving, zo goed dat je daardoor jezelf soms vergeet? Vind jij het moeilijk je grenzen aan te geven? Val je op 'foute partners'? Ben jij obsessief gericht op een naaste, waardoor je werk, gezondheid en andere relaties daaronder lijden?

Herken jij je in de pakkende titel of de inhoud van het boek 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood?

Lees dan hieronder verder en/of maak een afspraak voor een kennismakingsgesprek: Contact en gegevens

Codependency

Codependency is een overkoepelende term voor verregaand aanpassingsgedrag aan een ander met zelfverwaarlozing of - vervreemding als gevolg. Dit gaat zo ver dat degene die lijdt onder codependency de problemen waar hij of zij voor staat ook niet bij zichzelf zoekt, maar toeschrijft aan een ander. Ontkenning bij codependency kan dan ook hardnekkig zijn en het erkennen zeer pijnlijk.

Codependent gedrag kan ontstaan in een situatie waarin chronisch zorg naar een ander uitgaat, zoals het geval is bij een partner die chronisch ziek is. Of kan ontstaan door in een destructieve relatie te verkeren, met een partner of andere naaste. Ook kan codependency ontstaan naar je kind, als je overmatig bezorgd bent of als je kind probleemgedrag laat zien.

Aan codependency ligt soms een structureel probleem ten grondslag; de liefdesverslaving, ook wel relatieverslaving genoemd. Daarover hieronder meer.

De kenmerken van codependency zoals Pia Mellody ze beschrijft:

1. Problemen met (het ontwikkelen van) een gezond gevoel van eigenwaarde (je minder waard voelen dan een ander, of juist beter voelen dan een ander). Je hebt problemen om op een gezonde manier van jezelf te houden.

2. Problemen met het stellen en behouden van functionele grenzen, met name in het contact met andere mensen. Je kunt daardoor jezelf niet goed beschermen. Een bekend voorbeeld is dat je geen 'nee' durft te zeggen omdat je denkt daarmee de ander af te wijzen. Of geen 'nee' kunt accepteren omdat dit voelt alsof je wordt afgewezen. 

3. Problemen met het omgaan met leerprocessen, leren van 'fouten' en ontwikkeling en verandering. Je zult merken dat jouw behulpzaamheid vaak optreedt in een situatie waarin je daarmee hoopt te voorkomen 'dat het fout gaat'. Hierdoor kan het zijn dat je de mensen uit je omgeving en jezelf ontneemt om te leren, aangezien leren met vallen en opstaan gepaard gaat. Daarnaast zul je moeite hebben met verandering en onverwachte situaties.

4. Problemen met het uiten van en vervullen van je eigen volwassen behoeften en wensen. Je kunt in contact met anderen niet goed voor jezelf zorgen, alsof je moet kiezen: óf aan jezelf denken, of met de ander bezig zijn. Een typisch voorbeeld hiervan is dat als je hulp nodig hebt van een ander, dat je dit niet direct vraagt ('Kun je me helpen met....?') maar op manipulatieve wijze probeert uit te lokken ('Het valt me zo zwaar om dat in mijn eentje te doen, het zou echt fijn zijn als iemand me een handje helpt').

5. Problemen met het ervaren en op gepaste wijze uiten van je eigen gevoelens en realiteit. Je gedrag wordt door anderen als onvolwassen beschouwd, of als ongepast in een bepaalde situatie. Je kunt bijvoorbeeld ook merken dat als je interesse of enthousiasme toont naar een ander, diegene daarvoor terugdeinst of afstand van je neemt. Je pogingen tot steun bieden aan anderen kan worden afgewezen, tot jouw onbegrip. Verder kan je ook je eigen gevoel, overtuigingen en normen en waarden ontkennen of als minderwaardig beschouwen. Daarbij komt dat je de gevoelens of gedachten die desondanks een weg naar buiten vinden direct projecteert op je omgeving waardoor deze vaak ook zullen worden afgewezen.

 

Liefdesverslaving / Relatieverslaving

Bij een liefdesverslaving is dikwijls sprake van trauma('s) in de jeugd of opgroeien in een (emotioneel) disfunctioneel gezin. In zijn/haar volwassen leven valt de liefdesverslaafde op partners die emotioneel niet beschikbaar zijn, bijvoorbeeld omdat ze lijden aan een (psychische) ziekte of vanwege hun karakterstructuur (trekken van narcisme, anti-sociale persoonlijkheid, psychopathie). Op die manier ontstaat een co-verslaafde relatie. In een dergelijk geval zie je vaak dat er sprake is van twee rolverdelingen: de relatieverslaafde en de vermijdingsverslaafde. De relatieverslaafde lijkt gedreven door verlatingsangst. De vermijdingsverslaafde lijkt gedreven door hechtingsangst. Deze rollen worden soms zelfs binnen eenzelfde relatie afgewisseld door de partners. Als de liefdesverslaafde herstelt zal die merken dat de verlatingsangst een onbewuste angst voor intimiteit blijkt en dat de hechtingsangst een onbewuste angst voor afwijzing blijkt. De kenmerken van een liefdesverslaafde, zoals Pia Mellody ze omschrijft:

1. Een overdreven hoeveelheid tijd, aandacht en waardering besteden aan een ander, vaak op een obsessieve manier. 

2. Onrealistische verwachtingen in de relatie, zoals onvoorwaardelijke positieve aandacht, of constante beschikbaarheid van je naaste.

3. De zorg voor jezelf en je eigenwaarde verwaarlozen wanneer je een relatie hebt. Zo valt bijvoorbeeld op dat als de liefdesverslaafde een relatie krijgt of een oude relatie weer hersteld wordt, deze ineens substantieel minder tot geen aandacht meer besteed aan zijn/haar andere sociale relaties. Daarnaast verwacht de liefdesverslaafde vaak in de nieuwe relatie dat de partner de zorg voor de relatieverslaafde op zich neemt. 

De kenmerken van een liefdesverslaving hebben veel weg van verliefdheid. Als er sprake is van verliefdheid zullen deze kenmerken bij aanhouden van de relatie echter plaats maken voor vertrouwen, intimiteit en stabiliteit. Bij een liefdesverslaving blijven deze kenmerken echter een rol spelen in de relatie en spelen ze een steeds grotere rol; de liefdesverslaafde is obsessief gericht op zijn/haar partner en de relatie wordt gekenmerkt door een intensiteit van positieve en negatieve gevoelens over en weer. De relatie levert steeds meer pijn en schade op en toch blijft deze aan. In plaats van afstand nemen van de relatie zal de liefdesverslaafde steeds meer liefde geven in de hoop dat de partner gelukkig wordt zodat ook hij/zij zich weer beter voelt en zijn/haar sprookje werkelijkheid zal worden. De liefdesverslaafde voelt de sterke behoefte om de partner te overspoelen met zorg en liefde en hem/haar te veranderen('redden') vanuit de overtuiging dat de partner (uit dankbaarheid) echte liefde en waardering terug zal geven. In werkelijkheid ontstaat hier een destructief patroon van afhankelijkheid.

 

Opveeren biedt behandeling aan mensen die problemen ervaren rondom voeding/eten. Als er sprake is van een psychiatrische vorm van eetproblematiek, zoals ernstige anorexia of boulimia, dan is behandeling bij Opveeren onvoldoende toereikend en verwijs ik je naar de huisarts.

 

Eet je teveel of heb je eetbuien?

Worstel je met voeding?

Probeer je af te vallen of aan te komen, maar gaat dat niet naar tevredenheid?

Heb je behoefte aan extra ondersteuning en stimulans parallel aan de behandeling bij de diëtist?

Wil je werken aan je zelfbeeld, zodat je obsessie met eten verdwijnt?

Ben je een emotie-eter en wil je dat aanpakken?

Wil je genieten van eten zonder dat dat ten koste van je gezondheid gaat?

 

Meld je dan aan voor een psychologische behandeling en maak een afspraak voor een kennismakingsgesprek. Neem hier contact op.

 

Voor klanten van Dieetplaneet:

In samenwerking met en aanvulling op je behandeling bij de diëtiste kun je nu dubbel zo effectief werken aan het aanpakken van je probleem en/of wens. Je volgt een module van 5 sessies. In deze sessies kijken we op een andere manier en vanuit een andere invalshoek naar jouw hulpvraag. In deze module zal je gericht met jouw vraag aan de slag gaan. Tijdens de sessies zul je een gedeelte in diepe ontspanning doorbrengen en zo jouw natuurlijk innerlijk helend vermogen in werking stellen door middel van Klassieke Hypnotherapie. Na afloop van het traject zullen we e.e.a. evalueren en als je dat wilt de mogelijkheden tot een vervolg bespreken.

Het geluk behoort aan hen, die aan zichzelf genoeg hebben.

 - Aristoteles -

 

Eigenwaarde is het beeld dat een mens op emotioneel niveau van zichzelf heeft, zonder daarbij redelijk of logisch te zijn. Het wordt in het Westen vaak afgespiegeld aan de mate van zelfvertrouwen, de mate waarin iemand voor zichzelf zorgt, van zichzelf houdt of voor zichzelf opkomt.

Diverse psychische processen worden bepaald door je gevoel van eigenwaarde. Zo zullen mensen met een te hoog gevoel van eigenwaarde zich begeven in situaties die die ze niet blijken aan te kunnen, met alle gevolgen van dien. Bij psychische klachten is er echter vaker juist sprake van een te lage eigenwaarde.

Een disproportionele eigenwaarde ontstaat als je (vaak van huis uit) je eigenwaarde afmeet aan:

- De prestaties die je levert

- De bezittingen die je hebt

- Het vergelijken met anderen

- Jouw eigenwaarde ondergeschikt maakt aan het oordeel van anderen

 

Hoe merk je of je last hebt van een te lage eigenwaarde?

Als je last hebt van een te laag gevoel van eigenwaarde, kan een gevoel van onzekerheid het meest in het oog springen. Mogelijk niet naar de buitenwereld, maar zeker in de binnenwereld. Iedereen heeft wel eens een gevoel van onzekerheid, twijfel of teleurstelling. Iemand met een gezonde eigenwaarde zal bij een tegenslag, onverwachte gebeurtenis of nare ervaring het op zijn hoogst naar vinden om dat te voelen en het verwerken. Iemand met een te lage eigenwaarde zal datzelfde gevoel hebben maar zal dit niet alleen ervaren als een gevoel dat hem/haar overspoelt, hij/zij zal dit ook betrekken op zijn gehele zelfbeeld. 

Een voorbeeld: Nadia heeft een gezond gevoel van eigenwaarde en werkt op kantoor. Haar collega Peter heeft een te lage eigenwaarde. Zij doen samen een project en hebben daartoe een presentatie voorbereid voor een klant. De klant reageert kritisch op de presentatie en wijst het project af. Nadia baalt er van en om de kritiek goed te begrijpen vraagt ze de klant om opheldering. Als Peter merkt dat de klant niet tevreden is richt zijn aandacht zich steeds meer naar binnen en hij voelt zich ongemakkelijk. Hij wou maar dat de presentatie was afgelopen en de klant zou vertrekken. Na afloop bespreken Nadia en Peter de presentatie. Nadia spreekt uit dat ze er van baalt. Sommige kritiekpunten benoemt ze nog met een eerste gedachte over hoe ze zich daarin de volgende keer kunnen verbeteren. Ze loopt terug naar haar werkplek, maakt een kop thee en neemt even pauze, waarna ze met goede moed en haar leerpunten aan haar andere project begint. Peter reageert met 'Ach, die klant snapte er gewoon niets van, wat een dwazen'. Als hij terugloopt naar zijn werkplek voelt hij zich klein en terneergeslagen. Er gaan gedachten door hem heen zoals 'wat zal mijn partner straks wel niet zeggen?', 'Nadia zal het mij wel kwalijk nemen', 'ik zal de volgende presentatie vast ook verknallen', 'wat ben ik toch een stommeling'. Hij wil extra zijn best doen op zijn andere project, maar kan zich eigenlijk niet goed meer concentreren.

 

Zonder al te moralistisch over te komen lijkt de eigenwaarde wel erg onder druk te staan met de globalisering en de invloed die social media hebben op ons leven. Afgezien van de verslavende werking die social media kunnen hebben, versterkt het een verwrongen zelfbeeld en dus de eigenwaarde, zoals in de punten hierboven genoemd. Omdat je op social media constant geconfronteerd wordt met het gras van de buren, lijkt je eigen gras wel steeds meer dor. Om dat te voorkomen wordt geïnvesteerd in uiterlijkheden en dat gaat ten koste van de belangrijkste voeding voor een gezonde mate van eigenwaarde: innerlijke zelfzorg.